Volleybal, Zumba, Salsa en…

Kickboksen! Afgelopen donderdag ben ik voor het eerst met Lia mee gegaan naar een training. Nou, de spierpijn voel ik op sommige plekken nog steeds! Het was een uur lang zweten, tegen een kussen slaan en schoppen, opdrukken, squats, buikspieren.. Heerlijk om weer even het gevoel te hebben echt kapot te zijn van een training. Dat kun je van de volleybaltrainingen hier niet zeggen, heel intensief zijn de trainingen niet. Alhoewel het de opdracht om als spelverdeler als midden te gaan blokkeren op het moment dat je op positie 3 staat me toch wel even extra liet zweten, beetje bijzonder systeem!

Volgende week zal ik waarschijnlijk voor het eerst gaan salsa dansen en ook daar heb ik al veel positieve verhalen over gehoord. Het is super om hier nu de tijd te hebben om eens iets anders te doen dan volleybal. Thuis doe je dat niet gauw naast alle trainingen en studie maar hier kun je gewoon per les of per maand betalen en trainingen volgen, ideaal!

Vorig weekeind heb ik hier weer even naar good old radio 2 geluisterd wat thuis bij pap en mam altijd aan staat. Maar dit keer was het papa zelf die op de radio was! Een kort interview over zijn boekje “Duim omhoog!” in de uitzending van Cappuccino was erg leuk om terug te luisteren.

In huis zijn afgelopen week weer drie nieuwe meiden gekomen, alle meiden die hier zaten toen ik aankwam, zitten inmiddels weer in Nederland. Volgende week komt er nog een meisje bij en dan zitten we dus weer hutje mutje met z’n vijven in ons piepkleine (maar wel heel gezellige) huisje. Op vrijdag zijn we op stap geweest en gister zijn we met een groep van zo’n 40 Nederlandse stagiairs en vrijwilligers op een partybus gegaan. Een groot feest en 39 vrienden rijker.

Op stage -daarvoor ben ik hier uiteindelijk- gaat alles ook heel goed. Het is helemaal wat ik ervan verwacht had en denk niet dat ik gauw een plek had gevonden die beter bij me past. Ze doen onwijs veel mooie projecten in de binnenlanden en het is tof om daar een kleine bijdrage aan te kunnen leveren. Ik ben op dit moment vooral veel bezig met de voorbereiding op het onderzoek dat ik zal doen en waarover ik uiteindelijk een rapport zal schrijven met aanbevelingen over de communicatie van de organisatie. Het kernprobleem van de organisatie is dat ze nog 1,2 miljoen US$ te besteden hebben t/m 2014 maar dat het niet goed lukt om de mensen in de binnenlanden, voor wie een project een enorme stimulans voor de gemeenschap kan zijn, te bereiken. Aan mij om daar eens wat goede ideeën over op papier te zetten!

Wat misschien nog goed is om te zeggen, mocht iemand iets willen opsturen naar Suriname, vergeet mijn oude adres en stuur het naar:

T. Bhulai/ t.b.v. L. de Vries
Postbus 1259
Paramaribo
Suriname

Kaartjes naar de Stoelmanstraat blijken zo’n 2,5 maand onderweg te zijn… Dit is een postbus van mijn huisbaas en naar verwachting gaat dat wel sneller!